دیـتاویــز

وقتی قرار شد دو ابرقدرت «جنگ سرد» یعنی آمریکا و شوروی تنش‌ها را مقداری کم کرده و زمینه آشنایی ملت‌های یکدیگر را فراهم کنند، تصمیم گرفتند آمریکا در شوروی و شوروی در آمریکا نمایشگاهی از پیشرفت‌ها و تکنولوژی‌های خود برگزار کنند. با توجه به فضای «جنگ ستارگان»، شوروی در آمریکا موشک‌ها و دستاوردهای فضایی و تکنولوژی‌های خود را به نمایش گذاشت، اما وقتی آمریکا می‌خواست در شوروی نمایشگاه برپا کند چه چیزی را آورد؟ نوشابه پپسی! رنگ مو و چیزهایی که به «زندگی روزمره» آدم‌ها مرتبط بود.

بعد ۴۰ سال از انقلاب، ار در و دیوار شهر بنر و پوستر آویزان است که این مقدار پیشرفت داشتیم. ماهواره به فضا فرستادیم و... ولی مردم در صف خرید گوشت با کارت ملی هستند.

آیا سال ۲۰۱۷، واقعا آن طور که عده‌ای متعقدند بدترین سال‌ها بوده است؟ استیون پینکر، روان‌شناس در تحلیل اخیر خود روی داده‌های آدم‌کشی، جنگ، فقر، آلودگی و غیره پی می‌برد که در قیاس با ۳۰ سال قبل در همه این موارد در وضعیت بهتری به سر می‌بریم. با این حال، پینکر می‌گوید: پیشرفت اجتناب ناپذیر نیست و به این معنا نیست که همیشه همه چیز برای همه بهبود یابد. پینکر می‌گوید، «ما هیچوقت دنیای کامل و ایده‌آلی نخواهیم داشت و دنبال کردن آن خطرناک است، اما هیچ محدودیتی برای بهبودهایی که می‌توانیم به دست بیاوریم وجود ندارد. درصورتی که دانش و آگاهی را برای شکوفایی انسانی ارتقا بخشیم.»

آیا بین شفافیت اقتصادی و شادی جوامع رابطه وجود دارد؟ بله! چون باعث می‌شود فساد در آن جامعه کم‌تر بوده و فرصت برابر برای همگان به وجود بیاید. یکی از راه‌های تحقق عدالت اجتماعی، شفافیت است.

ویدئو در آپارات

واحد تحقیقات مجله اکونومیست، ویرایش جدیدی از کتاب «جهانی از اعداد» منتشر کرده است که می‌توانید از لینک زیر دانلود کنید. زبان کتاب انگلیسی بوده که خیلی مهم نیست چون حجم عظیمی از کتاب شامل ارقام می‌شوند و فقط تیتر عناوین و نام کشورها انگلیسی است.

زمانه‌ی غریبی است! از افشاگری اسنودن گرفته تا رسوایی فیس‌بوک که نشان می‌دهند دیگر چیزی به‌نام «حریم خصوصی» چندان معنا و مفهومی ندارد. گوگل همه‌چیزمان را می‌داند و حتی می‌تواند بگوید چه چیزی برای‌مان بهتر و خوشایندتر است. در مورد تلگرام هم سکوت می‌کنم که کمتر کسی حاضر است از نسخه‌های مشابه وطنی آن استفاده کند! هر جا چشم می‌چرخانی «برادر بزرگ» دنبالت است.

رمان یونی کامپ چیزی مثل «۱۹۸۴» جورج اورول و «دنیای قشنگ نو» هاکسلی است اما با حال و هوای تکنولوژی. شاید بتوان آن را ۱۹۸۴ دیجیتالی خواند.

آرمانشهر یا دقیق‌تر پادآرمانشهر یونی کامپ توسط ۵ کامپیوتر متحد به نام «یونی کامپ» کنترل می‌شود. هر کس بخواهد کاری انجام دهد باید با آن‌ها مشورت کند. همه جا توسط اسکنرها رصد می‌شوند و همه چیز تحت نظر «یونی کامپ» است...

این وبلاگ برای دانلود کتاب نیست، اما حال و هوای این روزها چیزی مثل روایت «یونی کامپ» را لازم دارد! اگر از سری «آینه‌های شکسته»(Black Mirror) لذت بردید، این رمان هم می‌تواند تسکینی باشد برای این روزگار تکنولوژی‌زده!

تقریبا سه سال پیش استیون پینکر آمارهایی را منتشر کرده بود(اینجا) که نشان می‌داد جهانِ امروز، صلح‌آمیزترین دوره‌ی خود را می‌گذارند.

این‌بار هم دوباره پینکر با توجه به کتاب جدید خود(با نام اینک روشنگری) و با همکاری بیل‌گیتس(سایت) در یک ویدئو نشان می‌‌دهد چگونه امید به زندگی در جهان رو به افزایش است و انسان‌ها در حال نبرد با مرگ هستند.

استیون پینکر، عزیز است و داده‌ها هم کاملا معتبر هستند اما یک نکته‌ای وجود دارد: بعضی از مردم اعتماد خود را به آمار از دست داده‌اند. می‌توانید مقاله «چگونه علم آمار اقتدار خود را از کف داد؟» را در اینجا مطالعه نمایید.

پی‌نوشت: توجه داشته باشید که از قرن ۱۶ و ۱۷ میلادی داده‌های خود را ثبت و آرشیو می‌کردند و الان هم در اختیار عموم است. رونوشت به مسئولین محترم ج.ا.ا که آمار طلاق و ازدواج را هم محرمانه اعلام کردند.

لینک ویدئو در آپارات

سوشیال گراف‌ها (social graph) روابط میان افراد در یک شبکه اجتماعی را نشان می‌دهند، چه کسی با دیگری رابطه دارد. می‌توان این قضیه را در یک فیلم یا سریال هم نشان داد، این‌که کاراکترهای و شخصیت‌های داستان چه رابطه‌ای با هم دارند. قبلا کتاب آنا کارنینا را کار کرده بودم که تجربه جالبی بود.

همین کار را هم برای سریال شهرزاد که چند روز دیگر فصل دوم آن شروع می‌شود انجام دادم که می‌توانید اینفوگراف آن را مشاهده کنید.