دیـتاویــز

چون دیدن راحت‌تر از خواندن است!

البته این تنها دلیل نیست ولی باید قبول کنیم که محتواهای متنی(خصوصا بلند) آن‌قدرها جدی تلقی نشده و خواننده ندارند. به‌عنوان نمونه بیشتر سایت‌های فارسی خبری داخلی برای آن‌که مطالب‌شان بیشتر کلیک شود انتهای هر تیتر یک (+ غکس/تصویر/نقشه) می‌زنند.

۱. در واقع ما انسان‌ها علاقه داریم بیشتر ببینیم تا بخوانیم. این مقاله  هم همین را می‌گوید:‌مغز ما برای خواندن برنامه‌ریزی نشده است. زمانی که یک روزنامه یا هر چیز دیگری را می‌خوانیم، ابتدا به تصویر و تیتر آن توجه می‌کنیم نه کلمات.

دلیل این موضوع هم ساده است. گیرایی ما از طریق چشم‌ها بیش از سایر عضوهای حسی بوده و درک اطلاعات تصویری از طریق چشم‌ها بیش از متون است. به‌همین در جاده‌ها از علائم و نشانه استفاده می‌کنند تا کلمات.

۲. بصری‌سازی اطلاعات کمک می‌کند تا اطلاعات را به‌نوعی دیگر بفهمیم. نمودار خطی که یک روند را نشان می‌دهد خیلی کاربردی‌تر از اعدادی است که پشت سر هم ردیف می‌شوند. مثال واضح آن هم بورس هست.

۳. داشبوردهای مدیریتی کار آنالیز داده‌ها را آسان کرده‌اند؛ به‌جای چند صفحه یک پنل ساده که نشان می‌دهد کدام محصول در چه زمانی بیشترین سود را داشته است. تصمیم‌سازی، تصمیم‌گیری، تحلیل آسان و بلادرنگ آسان‌تر می‌شود.

۴. یک فلوچارت ساده راهنمای خوبی برای مراجعان به یک اداره است.

۵. مهم‌تر از همه، مصورسازی به کشف داده‌های پنهان که معمولا دیده نمی‌شوند کمک فراوانی می‌کند. مثلا در امور انتظامی برای جرم‌خیزی مناطق.

و خلاصه: امروز و فردا از آن داده‌ها و اطلاعات است به‌قول معروف همان داده‌های بزرگ(Big Data). بهترین راه برای غرق نشدن در این امواج استفاده از مصورسازی و بصری‌سازی است. برای کشف اطلاعات به نحوه‌ی صحیح و مناسب نیاز به تصویر آنان داریم نه خودشان که چیزی جز رشته‌های طولانی از اعداد نیستند.

بعدنوشت: شاید مهم‌ترین ویژگی مصورسازی اطلاعات، قدرت پیش‌بینی آن‌هاست(برای داده‌ها و اطلاعات محدود). البته برای داده‌های بزرگ باید با داده‌کاوی ترکیب شود.